Do skansenu na przywitanie Szanownej Pani

Ten ogród skansenu co w Sączu się znajduje

To wszystkich miłych gości i te wycieczki coś ich tu zwołuje

Chcą tutaj zobaczyć to stare rzemiosło co się przechowuje

Nie tylko rzemiosło i te stare chaty lud się dawniej cieszył

Z tego dorobku że jest kraj bogaty

Bo przecież ludzie uczeni nie byli, a swymi pomysłami rzemiosło tworzyli

I to rzemiosło kraj zbogacało i do lepszego życia korzyści dawało

Mnie też posłano do nauki do miasta żebym się nauczył

Szewskiego rzemiosła i po tej praktyce już z dobrym wynikiem

Byłem z tego dumny żem jest czeladnikiem

Lata szybko lecą czasy się zmieniają i nowym pokoleniom

Trzeba przekazywać to stare rzemiosło, bo tego nie znają

I dzięki tej dyrekcji co ten zabytek nadzorują

Jestem zaproszony żeby to rzemiosło przekazać gościom co tutaj wędrują

Oprócz tej dumy że mogę to rzemiosło prezentować

Dostałem w nagrodę miłą i uroczą panie

Żebym siedział na stołeczku i robił buta na kolanie

Jak przyjdzie wycieczka to dziadka obtoczą

I pani będzie nimi kierować niech wszyscy po trochę zobaczą

Gdy jest trochę przerwy to wkręcam szczecinę do dratwy

Pokazać pani, że ten zawód nie jest taki łatwy

Bez przerwy trza ciągnąć cęgami na kopyto skórę żeby but otrzymał prawdziwą figurę

I ta miła pani bardzo mi współczuje, że po tym ciągnięciu buta już sznuruje

Wykrawam skórę na obie podeszwy, a urocza pani miło na mnie patrzy

I bez przerwy myślę czym pani usłużyć

Żeby to spotkanie dało się wydłużyć

Już mi nadchodzą nawet błogie myśli żebyśmy usiedli bliżej tu kołyski

Jak się napatrzymy na pustą kołyskę i te kręgi co wycięte z drzewa

To z tej konieczności, to byśmy przysporzyli co w kołysce trzeba

I za tą miłość pani by na becik nagrodę dostała

Ja bym se kołysał pani by śpiewała