Obyczaje z dawnych czasów na dzień Śmigusu

Już od dawnych czasów ludzie święta szanowali

To i swe zwyczaje przy tym chętnie odgrywali

Święta wielkanocne tak zwane jajeczne

Polewali się święconą wodą, że to jest konieczne

I ten ogień święcony przynosili do domu

Żeby tego ciepła Bożego nie brakło nikomu

I w kościele pokarmy święcili

Żeby po tym poście pokarmem się wzmocnili

Alleluja, biją dzwony, głos ich leci na wsze strony,

pora zbliża się radosna, Pan zmartwychwstał, wiosna, wiosna!

Biją dzwony na pociechę, co pod kmiecią przyjdzie strzechę

i zaświeci nasze słońce na te chaty, na płaczące.

Przyszliśmy tu po śmigusie i śpiewamy o Jezusie,

co zmartwychwstał dnia trzeciego, by odkupił świat od złego.

Róża w ogrodzie rozkwita Józef z Maryją się wita.

I my z wami się witamy o śpiewanie się pytamy.

Bracia mili, już rok cały, jakeśmy u was nie śpiewali.

Dzisiaj zmartwychwstanie Pana, niechaj będzie pieśń śpiewana.

Wszyscy wierni chrześcijanie, zacznijmy nasze śpiewanie.

Sprawił nam Chrystus wesele, zwyciężył nieprzyjaciele.

W Wielki Czwartek, Wielki Piątek, cierpiał Pan Jezus za nas smutek.

Za nas smutek, ciężkie rany, za nas był ukrzyżowany.

Trzej Żydowie jak katowie urągali Boskiej głowie

i Jezusa umęczyli, ciało do krzyża przybili.

Przybili trzema gwoździami, krew się leje strumieniami.

Anieli się dowiedzieli, po krew świętą przybieżeli.

Pozgarniali, pozbierali I do raju odesłali.

Otwórzcie się nam niebiosa, bo niesiemy krew Jezusa.

Niebiosa się otworzyły, duszyczki się pokłoniły.

I my z nimi się kłaniamy i wesoło wam śpiewamy.

Grób był głazem przywalony, pieczęciami opatrzony.

Bóg potęgę skruszył, Wstał, pieczęci nie naruszył.

Żołnierze od strachu drżeli, gdy Pan powstał, potruchleli,

na ziemie się obalili, od jasności wzrok stracili.

Magdalena lamentuje, Nie ma Pana, grób wskazuje.

Ledwie gorzko zapłakała, anioła w grobie ujrzała.

Potem wkrótce go spotyka, mając go za ogrodnika.

Zbawiciela nie poznała, „Czyś ty żebrak”? go pytała.

Anioł głosi, iż tej nocy Chrystus powstał o swej mocy.

I my także powstawajmy, na wiek wieków go kochajmy