STARE ZWYCAJE WIGILII

Jak sie ta jus cłowiek na ton swiat narodzioł, to płodobno nie bedzie sąm pło ziomi chłodził. Mo aniłoa strąza, ale ma płokuso, mo tys i djobołka. Przecios cłowiek słaby, sąm sie nie łobroni. To casom aniołek djobołka łodgłoni. Tak to na ty ziomi jus łod wiekłów cłowiek nic nie łodpocywo. Pewnie sie ta pło to ton cłowiek narodziół, żeby sie łorobiół i pło ziomi chłodzół. Jak jus cłowiek żyje, przecis jes scośliwy, bło jak dobrze robi, to zawsze ca płomyśleć, co najpiyrwy robić, azeby pło ziomi naprózno nie chłodzić.

Jus trzy płory roku są jus przerobine, a ta cworto płora, co zaros nadchłodzi, kazdy sie jus ciesy, ze tam w Betlejom Błozia sie narodzi, na tą wielką radoś każdy sie ryktłuje, bło przecios w adwoncie nik jus nie tajcuje. Trza jus płomyśleć ło całom adwencie, chłodzić do kłościoła na czas na rorotki i trza sie młodlić ło radosne świota. Każdy mo robłote i swoje zającie. Łociec siedzi w kącie i kłosycek plecie. Bartowi kazują łoborko łosprzątać, azeby we świonta dać tylkło zwierzynie i tam sie nie plątać. Matka jus s córkami ściany łomiatują, azeby pająk we świonta nie wylos gdzie z konta. Matka godo dziopom:- Zaniom sie weznomy za piecenie chleba, musomy se wyprać wszystkło co płotrzeba, najpiyrw czeba wyprać chłopąm te kłosule lniane, a pózni zopaski i te suknie nowe co usyte w lecie, byście wyglądały jak te córki kmiecie. Płomyślijcie przecios ło przykryciu stołu, bło jak przyjdzie Franek łod Włojciecha z dołu, zeby wos nie zgodoł, ze nic nie wortocie, aze nawet smatąm stolik przykrywocie. Przyniście ton łobrus coście wysywały, połaście na stole cy nie bedzie mały, jakby brakowało sporo, dohaftujcie. Ceba sie jus spiesyć s tomi robłotami, a bło świonta są jus za plecami. Idźcie dziopy łobie do kumłory, przyniście poncoku i w miarecce grochu i pło drodze susek z jabłek i ze śliwek, bło jus pło łobiedzie ca płodać napiwek. Matka córki ucy jak sie co głotuje, bło przecios za rocek ślub ci sie ryktuje.

Chłodzcie tu łobydwie roscyno zarobić i chlebuś wyrobić, azebyście wiedziały jak do pieca wsadzić, jak sie naucycie, chłop nie bedzie musioł wom przy gorkach grzebać. Jus tylko została lo chłopów robłota, przyniyś z lasa drzywko małą podłźnico i drzew narąbać przyniyś na zagato, azeby we świonta łogrzywać tą chato. Jutro jus wilijo, łostatnie rorotki. Pódomy razom do tegło kłościoła. Rano płowstawali, matka łojcu godo:- Wyciąg ta śrybnioka i wrzuć tu do włody, jak sie umyjoimy w ty srybrzany  włodzie, to zodno chłoroba nom nie dobłodzie. Jak z kościoła przyśli, wszyscy sie krzątają, a najbardzi w chałpie Bartkiom płoganiają, żeby wszystko zrobiół, cegło nie zapomnioł, żeby siana przyniąs płod stolik wiązeko i łowieska trocho, niepołną miarecko.

- Idźta łociec w płole i płoźryj na niebło, bło jak we wigilje niebło wyjaśnieje to i cłowiekowi nic sie ta nie dzieje. Łociec przyseł z płola i godo  babusi:- Jedna gwiozda świoci i drugo wychłodzi, jak mos uworząny ton łobiod głotowy, kląknijmy razom i zmłąwmy młodlitwo płodziołkowoć Bogu za zdrowie, za to ze żyjomy i ze tą wiliją radośnie witomy. Matka trzymo w rące ton łopłatek bioły. Połommy sie razom na ton dzioń wesoły. Łciec matce zycy, zeby długło żyło, żeby sie lubioły i żeby te dziecka łod nos przykład brały. Matka chłopu  życy wszystkiegło to co jest najlepse, byśmy sto lat żyły w ty nasy izdebce. Łojcowie tys życą swłojom dzieckom, żeby bąły zdrowe i zawsze szcząśliwe. Bóg wam dopomoże na to życie miłe. Matka godo dziopom połąście na stole jedną łysko wioncy i misko na błoku, bło jak przyjdzie biydny trza gło nakarmić ta jak w kazdym roku.

Teros siądzmy razom koło tegło stołu i zjydzmy płotrawy z rocnego młozołu. Są jus pło wiecerzy:- Wyniście ta kłotu i Błurkłowi zaros niech i łoni wiedzą ze należą do nos. Łociec godo swłojemu Bartkłowi:- Weś gorsztecko siona tegło łot wigilije pódomy do stajni dać trocho zwierzynie, a jo wezmo łodrobino chleba, bło z bydląntami tys sie dzielić trzeba. Córki ta jus kojcą te miski łomywać, jesce nom zostało kolondo zaśpiywać.